با مطرح شدن فیلم صامت "آرتیست" و ربودن بسیاری از معتبرترین جوایز سینمایی جهان، بد نیست از اولین فیلم صامتی که برنده جایزه اسکار شد نیز یادی کنیم.
همانطور که مورخان سینمایی می گویند فیلم حماسی "بالها" محصول سال ۱۹۲۷ نه تنها اولین فیلمی بود که در تاریخ جوایز اسکار جایزه بهترین فیلم را از آن خود کرد، بلکه نخستین فیلم صامتی بود که به این مقام دست یافت.
زمانی که بالها در گشایش مراسم اسکار در سال ۱۹۲۹ در هتل "روزولت" درهالیوود، برنده جایزه شد، فیلم های ناطق در عالم سینما ظهور پیدا کرده و به عصر طلایی فیلم های صامت خاتمه داده بودند.
بالها، داستان دو مرد جوان، با بازیگری چارلز بادی و ریچارد آلن، را به تصویر می کشد که در جنگ جهانی اول خلبان هواپیماهای جنگی می شوند.
این فیلم به چند دلیل به یاد ماندنی شده است: نبردهای هوایی بی نقص، صحنه ای عاشقانه و نیمه برهنه با بازیگری کلارا بو، میگساری در میخانه ای در پاریس و صحنه بوسیدن یک مرد با مردی دیگر؛ همچنین صحنه ای کوتاه با بازی گری کوپر جوان، پیش از آنکه به ستاره ای در هالیوود تبدیل شود.
رندی هابرکمپ، رییس برنامه های آموزشی آکادمی علوم و هنرهای سینمایی می گوید: "بالها همان جنگ ستارگان، تایتانیک و آواتار زمان خودش است."
او در ادامه می گوید: "فیلمی پرفروش مملو از صحنه های اکشن با استفاده از پیشرفته ترین فن آوری های روز که در پایان عصر فیلم های صامت ساخته شد و در شهرهای بزرگ با استفاده از جلوه های صوتی اکران شد که به طور زنده و همزمان با پخش فیلم از پشت صحنه اجرا می شد."
تماشاگران سینمایی در آمریکا هفته گذشته (چهارشنبه ۱۸ ژانویه) این فرصت را پیدا کردند تا یک بار دیگر بالها را همراه با نوازندگی ارگ کلارک ویلسون، از موسیقی دان های مشهور و پر سابقه در زمینه موسیقی متن فیلم، بر روی پرده سینما ببینند.
این رویداد بخشی از برنامه هایی بود که به مناسبت صدمین سال پایه گذاری شرکت فیلم سازی "پارامونت پیکچرز" به اجرا گذاشته شد.
کلارک ویلسون از زادگاهش در اوهایو، آمریکا در گفتگویی تلفنی با سرویس جهانی بی بی سی گفت: "تا آنجایی که من می دانم این اولین بار بعد از ۸۰ یا ۹۰ سال است که هالیوود از همنوازی ارگ همراه با نمایش فیلمی صامت استقبال کرده است."
آقای ویلسون که از دهه ۸۰ میلادی با فیلم های صامت همنوازی می کرده است، با استفاده از موسیقی اصلی متن فیلم بالها نمایش آن را همراهی کرد. وی همچنین آهنگهای محبوب دوره جنگ جهانی اول را در لابه لای برنامه گنجاند.
ویلسون اضافه می کند که اصولا نوازندگان فیلم های صامت همه قطعات را نت به نت اجرا نمی کردند زیرا این کار عملی نیست. به نظر او به همین دلیل است که اجرای نوازندگان، هر بار که فیلم نمایش پیدا می کند، منحصر به فرد است.
اما آقای ویلسون اذعان می کند که همراهی با فیلم بالها که دو ساعت و بیست دقیقه به طول می کشد کار نفس گیری است.
کلارک ویلسون معتقد است که موسیقی خوب نباید فیلم را تحت الشعاع قرار دهد. او در این باره می گوید: "در سینمای صامت موسیقی می تواند یک فیلم بد را بهتر کند با برعکس از کیفیت یک فیلم خوب بکاهد. اگر ما (موزیسین ها) کارمان را خوب انجام دهیم کسی متوجه حضور ما نمی شود."
او در ادامه گفت: "مردم به من می گویند ما آمده بودیم که نوازنده ارگ را ببینیم اما بعد یادشان رفت که من آنجا هستم. این بهترین تعریفی است که از من کرده اند."
اما چه چیزی باعث شد بالها اولین برنده اسکار از شود؟ این فیلم به کارگردانی ویلیام ولمن دومین جایزه اسکار را برای جلوه های ویژه گرفت.
هابرکمپ می گوید: "در این فیلم از صدا، رنگ و موسیقی به شیوه ای استفاده شده است که برای آن زمان انقلابی بود. مهمتر از آن که هنوز در آن دوران از پرده سبز استفاده نمی شد و تکنولوژی انیمشین کامپیوتری (سی جی آی) ابداع نشده بود و خلبانان باید با هواپیماهای واقعی صحنه های شگفت انگیزی را اجرا می کردند."
"بازیگران نیز در صحنه حضور داشتند و برای آنکه دوربین بتواند از صورتشان به طور مستقیم هنگام پرواز فیلمبرداری کند، خلبان باید سرش را پایین می آورد."
"فیلم کمتر از یک دهه بعد از پایان جنگ جهانی اول ساخته شد و مورد حمایت ارتش آمریکا قرار گرفت. بودجه فیلم دو میلیون دلار بود در صورتی که در آن زمان بودجه یک فیلم به طور متوسط دویست هزار دلار بود."
به گفته هابرکمپ حتی یک میلیون دلار هم هزینه گزافی به شمار می آمد.
وی در ادامه می گوید: "در طول تماشای بالها احساسات بیننده بارها و بارها جریحه دار می شود. صحنه های نبرد بی نظیرند اما صحنه های مرگ بیشتر از آنچه مردم توقع دارند احساساتی است و اشک همه را در می آورد."
فیلم بالها از روز ۱۸ ژانویه در سالن ساموئل گلدوین تیهتر در بورلی هیلز به روی پرده رفته است.